PODSTAWOWE ZAŁOŻENIA:
Absolutną podstawą w opanowaniu swobodnej gry na jakimkolwiek instrumencie jest dobry słuch muzyczny. Jednak daje się on łatwo rozwijać tylko do 9 roku życia. Zatem jeśli dziecko go jeszcze nie ukończyło, a ma słaby słuch, to największym priorytetem w nauce gry staje się jego kształcenie.
Druga fundamentalna kwestia, to ustawienie całego aparatu gry. Zasadniczą rolę pełnią tutaj ramiona, przedramiona, nadgarstki oraz dłonie. Wszystko ma być tak skoordynowane, by gra nie powodowała żadnych usztywnień mięśniowych. Dobrym tego odzwierciedleniem jest to, że nawet kilkugodzinna gra non-stop nie przyczynia się do żadnego zmęczenia rąk. Wszyscy moi uczniowie mają prawidłowo ustawiony aparat gry. Wyegzekwowanie tego nie sprawia mi żadnych trudności, gdyż posługuję się przy tym dobrze sprawdzoną metodyką. Jest to moja szczególna umiejętność i zawsze byłem z tego znany. Oto dwa przykłady na filmach:
Ustawianie aparatu gry jest procesem długotrwałym i dość męczącym dla dziecka, dlatego w pierwszych ćwiczeniach pomaga pacynka. Dodatkowo, po tak wyczerpujących ćwiczeniach, następuje jeszcze chwila odprężenia w zabawie ruchowej przeplatanej krótkimi dyktandami. Na poniższych filmach można obejrzeć, jak to wygląda w praktyce: